In Poperinge moet iedereen gewoon zichzelf kunnen zijn.

Nathalie Vandevoorde legt uit welke L(esbian)G(ay)B(isexual)T(ransgender) accenten Samen wil leggen

Zelf heb ik het geluk dat ik dat gewoon kan doen, maar dat is niet voor iedereen het geval. We hebben sedert de jaren 80 - toen ik uit de kast kwam - al heel veel bereikt maar we zijn er nog niet helemaal.

We bemoeien ons niet met het privéleven van de Poperingenaars, maar een stadsbestuur is wel medeverantwoordelijk voor het welzijn van zijn inwoners. We willen dat elk inwoner zich goed kan voelen in onze stad daarom willen we ook aandacht besteden aan de noden van de LGBT+ gemeenschap.

De Regenboogvlag hijsen is een goed begin maar we mogen meer verwachten. Jammer genoeg is er vaak nog sprake van schijntolerantie, zo wordt het woord ‘homo’ nog altijd als scheldwoord gebruikt. De problemen waar homo’s en lesbiennes mee te maken krijgen worden niet altijd ernstig genomen, zelfmoordpogingen komen bij LGBT+ jongeren vaker voor en ouderen krijgen vaker te kampen met psychische klachten of vereenzaming. We kunnen daar iets aan doen.

Aan de hand van enkele strategische doelstellingen kunnen we werken aan een duurzaam LGBT+ beleid.

We beginnen met de eigen stadsdiensten. Als we werk maken van een communicatie waarbij iedereen correct aangesproken wordt, zijn we al een heel eind. We gaan ook na of alle administratieve formulieren aangepast zijn aan deze tijden. Het is het einde van de wereld niet als ik weer eens ergens ‘man’ op een formulier moet schrappen en vaak zien we er de humor van in, maar het zou niet nodig moeten zijn.

Niemand zou angst moeten voelen omwille van zijn streven naar geluk. Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde.

Ook in ons personeelsbeleid willen we een weerspiegeling van de diversiteit van onze stad nastreven. En in ons cultureel aanbod kunnen we meer aandacht schenken aan genderdiversiteit. Verhalen vormen ons, dus iedere keer een verhaal over dit thema wordt verteld halen we het een beetje meer uit de obscuriteit.

Wetten moeten mensen gelijk behandelen, en ongelijkheid bestrijden, dat spreekt voor zich. Ongeacht waar je vandaan komt of van wie je houdt: je hebt recht op gelijke kansen. We kunnen dat als bestuur benadrukken door het anti-discriminatiecharter deel te maken van het subsidiereglement voor al de verenigingen.

We willen graag een verdraagzame stad zijn waar iedereen welkom is. Elkaar leren kennen leidt tot wederzijds respect. We weten allemaal dat dingen verzwijgen een omgekeerd effect heeft. Stilte voedt wantrouwen. We moeten met een open geest met elkaar om kunnen gaan. Het is daarom heel belangrijk dat we de burgers informeren en bewust maken.

Zichtbaarheid is een belangrijke speerpunt in deze strategie. De regenboogvlag is een start maar dat is lang niet voldoende. We moeten in al onze communicatie een weergave van de werkelijkheid nastreven. De gezinnen van nu passen al lang niet meer in het stereotype mama/papa 2 kindjes model. Een diverse beeldvorming sluit beter aan bij de realiteit en zorgt voor een betere aanvaarding.

De laatste tijd worden we opgeschrikt door opflakkeringen van homofoob geweld in onze steden. Dat is vreselijk. Ook al denken we dat het hier allemaal niet zo’n vaart loopt, elk geval van verbaal of fysiek geweld is er één te veel.  Elke aanval op een holebi is een aanval op ieder van ons. Ook op jou! Want het brengt onze vrijheid te leven zoals we willen in gevaar. We mogen daarom homofoob geweld niet minimaliseren. Geweld en pesterijen tegenover LGBT+’s is onacceptabel en moet actief worden bestreden.

Voor sommige slachtoffers is de drempel om aangifte te doen te hoog. We kunnen hen helpen door duidelijk te communiceren bij wie ze aangifte kunnen doen en waar.

Net als bij geweld tegenover vrouwen wordt het slachtoffer wel eens medeverantwoordelijk gemaakt, of het incident wordt geminimaliseerd naar iets onschuldigs. Het is heel belangrijk dat klachten serieus genomen worden, zo krijgen we zicht op de problematiek en kunnen we ingrijpen waar nodig. Gemeentepersoneel en politiemensen krijgen trainingen en voorlichting hoe ze het best om kunnen gaan met klachten van LGBT+’s. Daarvoor kunnen we beroep doen op externe experten.

We denken vaak ten onrechte dat uit de kast komen tegenwoordig geen probleem meer is. Jammer genoeg is dat niet het geval. Vooroordelen en stereotypen worden ons nog altijd te veel opgedrongen. Wie er van afwijkt ervaart tegenwind. 8 op 10 holebi’s en transgenders geven aan ooit discriminatie te hebben ervaren. Ruim 4 op 10 LGBT+ Vlaamse leerlingen voelt zich onveilig op school. Dat zijn heel hoge cijfers. We moeten er alles aan doen om dat klimaat te keren.

Omdat LGBT+’s vaak onzichtbaar zijn vallen ze vaak tussen de mazen van het net. We moeten extra alert zijn. Scholen, sportverenigingen en jongerenclubs hebben een belangrijke rol te spelen. Personeel binnen deze sector krijgt extra ondersteuning en vorming zodat ze snel kunnen inspelen op deze problematiek.

Daarnaast streeft de gemeente ernaar alle verenigingen LGBT+ vriendelijker te maken door ‘Uit de Kast Dag’ (11oktober) te ondersteunen en Gay Straight Alliances op scholen aan te moedigen.

Oudere holebi’s leven vaak in een ondraaglijk isolement. Bovenop de zorgen eigen aan hun leeftijd komt er nog hun eigen specifieke problematiek. Omdat ze nog opgevoed zijn met het idee dat ze aan een psychische stoornis lijden vervallen ze in een stug verzwijgen. We moeten binnen de woon en zorgcentra aandacht hebben voor een vriendelijk LGBT beleid.

Niemand zou angst moeten voelen omwille van zijn streven naar geluk. Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde. We kunnen elkaar daarbij helpen. Het is altijd beter als we het samen doen.

Nathalie Vandevoorde