Als je jezelf in 3 woorden zou moeten voorstellen, welke zouden dat dan zijn?

Ik kan goed luisteren naar mensen. Als ik me ergens voor inzet, wil ik er ook helemaal voor gaan. Maar om dat in drie woorden te vatten… Ik ben empathisch, sociaal en zeer zorgzaam. Ik zit echt in met mijn medemens. Zowel thuis voor mijn man, de kinderen en ons kleindochtertje van 10 maanden, als op mijn werk. Ik heb me altijd beklaagd dat ik geen sociaal werk studeerde. Ik werk nu in de bank. Maar ook daar kan ik mijn zorgzame kant terugvinden als ik mensen kan helpen.  

Welke eigenschap van jou kennen maar weinig mensen?

Ik kan soms moeilijk loslaten en trek me snel iets aan. Ik ben een binnenfretter. Je zal dat niet aan me merken, maar ’s nachts kan ik er dan van wakker liggen. Ik kan ook huilen van colère als iets onrechtvaardig aanvoelt. Op dat vlak is aan politiek doen dus soms geen evidentie voor mij. 

Ben je een dromer, een denker of een doener?

Zeker geen dromer. Ik ben wel een doener, maar altijd zeer doordacht. Ik zou soms zelfs iets kunnen kapotdenken. 

Wat wilde je worden toen je klein was? Wat is het uiteindelijk geworden?

Als kind droomde ik ervan om in het rusthuis rond te gaan met de maaltijden bij de mensen. Mijn overgrootmoeder woonde toen in het rusthuis. Als we er op bezoek gingen, vond ik het zalig om mee rond te gaan met de kar. Die kinderdroom is me altijd bijgebleven. Maar dan ga je plots studeren. Ik ben regentes wiskunde, economie en fysica van opleiding. In die tijd ronselden ze vanuit de banken naar studenten economie die bij hen examen wilden doen. Omdat er toen niet veel werkzekerheid was in het onderwijs, deed ik mee. Ik geraakte steeds verder in de procedure en mocht uiteindelijk direct beginnen. Ik heb later wel even getwijfeld om toch nog naar het onderwijs te gaan. Maar uiteindelijk werk ik nu dus nog altijd in de bankwereld. 

Wat motiveert jou? Geeft kracht/energie?

Ik wil de dingen rondom mij kunnen verbeteren. Toen ik in 2005 startte in de politiek, was er bijvoorbeeld nog geen deftige fuifzaal en waren er veel minder speelkansen in de openbare ruimte. Onder andere dat gaf me de drive om me te engageren als onafhankelijke kandidate. Ik wou mijn kinderen een onbezonnen kindertijd en jeugd geven in eigen stad. Het feit dat ze hier nu nog allebei wonen, geeft mij voldoening. Straks kan ik zelf met mijn kleindochter naar een van de vele speelpleintjes gaan die er ondertussen bijgekomen zijn. Missie geslaagd! Het is leuk om te zien wat er in verloop van tijd allemaal veranderd is in Poperinge en het voelt goed om daaraan te hebben kunnen meedenken en -werken. Maar het werk is nooit af!

Waar maak jij je het meeste zorgen over?

Over de mentaliteit van sommigen en hoe het er de dag van vandaag in de wereld aan toe gaat. Ik had altijd gehoopt dat iedereen ter wereld na de wereldoorlogen verstandig genoeg zou zijn om te beseffen dat oorlog geen oplossing is. Maar blijkbaar zijn er toch nog altijd mensen die deze kaart willen trekken. Waar ik me de laatste tijd ook steeds meer zorgen over maak, is dat de rijken steeds rijker worden en de kloof met alle anderen weer groter wordt. Ook de populariteit van extreemrechts verontrust me. Dat motiveert me om me te blijven engageren. Het is fijn om richting te mogen geven aan het beleid.

Als je alle tijd van de wereld had, wat zou je dan doen?

Ik zou reizen buiten Europa. Al sinds ik student was, droom ik ervan om naar Australië te gaan. Maar ik ben er nog altijd niet geraakt. Als we zouden gaan, wil ik er ook de tijd voor hebben. 

Waar voel jij je thuis? Wat is je lievelingsplek?

Onze tuin. We wonen midden in het centrum, vlakbij de markt. We hebben een heel gezellig stadstuintje. Zuidgericht, volledig ommuurd. Zodra er wat zon is, is het er heerlijk buiten zitten. Zodra het kan, vind je me daar dus. Zelfs om te strijken of de was te plooien.

Voor wie zou je meteen alles laten vallen om te helpen?

Voor mijn kinderen en kleindochter ga ik door het vuur. Maar ook de rest van de familie en mijn beste vrienden mogen me altijd bellen als ze hulp of een luisterend oor nodig hebben. Ik ben steeds bereid om te helpen waar ik kan.

Stel dat al je herinneringen gewist zouden worden, op één na. Welke zou je dan kiezen?

Dat vind ik een lastige vraag. Misschien kies ik wel voor de herinnering aan mijn grootmoeder. Ze is al een aantal jaren gestorven, maar ik had een heel goeie band met haar. Ze woonde maar een paar huizen verder dan mijn ouders. Als kind ben ik er dus heel veel langsgegaan. Later ging ik tijdens de examens bij haar studeren. Haar laatste jaren zat ze in het rusthuis. Ik ging er elke week op bezoek. Ze was een zalig mens. Die herinneringen aan mijn memeetje wil ik niet kwijt geraken. Ze was zo rustig, genoot van een wafeltje eten, vertelde graag over vroeger. Ik weet ook nog hoe ik als kind naast haar zat in de zetel. We aten een sinaasappel en een appel. Ik denk dat zij de enige is die ik ken die de appel altijd raspte. In de zomer ging ze ook met ons mee op reis. Doordat ze vroeg weduwe geworden was, spendeerde ze veel tijd met ons. Logisch dus dat we een goede band hadden. Een echt voorbeeld voor mij, ik hoop een even toffe mammie te kunnen worden.

Wie is jouw persoonlijke held?

Mannen als Dieter Coppens en Joris Hessels vind ik wel chique. Hun tv-programma’s boeien me ook altijd enorm. Hun zorgzaam zijn, de manier waarop ze de dingen aanpakken. Zalig!

Wat is jouw idee van geluk?

Content zijn met wat je hebt. Je moet niet altijd meer willen. Ik geniet enorm van onze gasten rondom me te hebben. Als de kinderen en kleindochter op bezoek komen, ben ik echt gelukkig. Volgende zomer trekken we met z’n allen naar de Mont Ventoux. Daar kijk ik echt naar uit. 

Wat is jouw favoriete motto?

Better an ‘oops’ than a ‘what if’… Beter iets proberen dan je later beklagen dat je het niet gedaan hebt.