Als je jezelf in 3 woorden zou moeten voorstellen, welke zouden dat dan zijn?

Ik ben graag bij de mensen, ik ben een sociale persoon. Ik babbel graag, ik praat graag over alles mee. Er zijn aan de andere kant ook wel situaties waarbij je op je lip moet bijten, waar je wat minder hevig mag zijn en rekening moet houden met de lokale situatie en het moment zelf.

In mijn jeugd was ik nochtans een heel teruggetrokken jongen. Ik stotterde tot mijn 16 jaar. Ik heb dat zonder logopedie overwonnen, door het rustiger aan te gaan doen en die interne zenuwen de baas te leren zijn.

Ik ben pas echt beginnen leven als ik 25 was. Ik ging bij de politie werken op mijn 24^ste en ben dan een ander mens geworden. Ik ontdekte dat het echt mijn ding was om tussen de mensen te zijn. Ik werd actief in het verenigingsleven. Op vandaag ben ik nog altijd secretaris van het feestcomité en het bewonersplatform van Krombeke, van Wielervrienden Krombeke Sportief. Ik trek me ook de lokale Oudstrijders aan en doe verjaardagsbezoekjes aan de tachtigplussers als Nestorvrijwilliger. Als koersfan ga ik af en toe speaken op wedstrijden.

Sinds januari 2023, na het plotse overlijden van priester Lambert op kerstdag 2022, doe ik de gebedsdiensten in ’t Vogeltje. Elke eerste zondag van de maand is er nog een echte eucharistie. De andere zondagen bereid ik als leek de gebedsdiensten voor. Als ik zelf niet kan voorgaan, doordat ik moet werken op evenementen bijvoorbeeld, zoek ik een vervanger. Als 18jarige heb ik getwijfeld om priester te worden. Nu, al die jaren later, zou ik vanaf september de opleiding tot diaken willen volgen.

Ik ben ook een buitenmens. We wonen op de hoeve waar mijn ouders vroeger geboerd hebben. Met mijn vrouw heb ik de afspraak dat zij alles binnen doet en ik alles buiten. Onze eigen groenten, een kippenweide, boomgaard en twee vijvers.

Welke eigenschap van jou kennen maar weinig mensen?

Ik ben misschien wat opvliegend. Ik ben snel op mijn tenen getrapt. Mensen hebben vaak gedacht dat Carbon altijd zijn goesting moet krijgen. Het heeft ongetwijfeld mensen tegengehouden om in een vereniging te komen waar ik ook in zat. Ik wéét dat ik luid spreek, graag babbel en daardoor soms wel eens het gesprek overheers. Maar wie me kent, weet dat er perfect met me samen te werken valt. Ik probeer altijd klaar te staan en initiatief te nemen.

Ben je een dromer, een denker of een doener?

Zeker een doener. Ik droom af en toe wel eens ook hoor. En natuurlijk moet je eens denken voordat je iets uitvoert. Maar het doen primeert.

Wat wilde je worden toen je klein was? Wat is het uiteindelijk geworden?

Omdat ik politiek journalist wou worden, volgde ik na mijn humaniora een jaar pol en soc. Maar ik had de juiste studiehouding niet. Mijn tweede droom was om in het onderwijs te stappen. In Torhout volgde ik het eerste jaar regentaat Nederlands, godsdienst en geschiedenis. Maar doordat ik zolang gestotterd had, was mijn uitspraak niet goed genoeg. Ik had nochtans elke avond trouw mijn uitspraakoefeningen gedaan… Ik ben daarna aan allerlei examens mee gaan doen. Zo ben ik ondertussen 41 jaar geleden bij de politie terechtgekomen.

Wat motiveert jou? Geeft kracht/energie?

Niets speciaals. Ik ga er sowieso van uit dat je elke dag verder moet doen. Elke dag is een nieuwe dag. Je moet vooruit, wat er ook gebeurt.

Waar maak jij je het meeste zorgen over?

We maken onszelf kapot. Ik ben ervan overtuigd dat we onszelf in de vernieling zullen rijden. Al die politieke grootmachten, die het misschien wel goed menen, verplaatsen hun idealen voor hogeren doelen. Bekijk de versplintering van het aantal politieke partijen eens. Natuurlijk wordt het moeilijk om vlotjes een coalitie te vormen als iedereen een eigen klemtoon wil kunnen leggen.

Als je alle tijd van de wereld had, wat zou je dan doen?

Doordoen zoals nu. Ik zou geen wereldreizen maken, ik wil content zijn met wat ik heb. Dat moet ook, anders kan je toch niet verder?

Waar voel jij je thuis? Wat is je lievelingsplek?

Thuis is voor mij in Krombeke. Ik voel me ook heel goed op mijn werk, ik ben er verliefd op. Ik ben graag in mijn dagdagelijkse routine, in mijn dagelijkse leven.

Voor wie zou je meteen alles laten vallen om te helpen?

Iedereen mag me bellen als hij me nodig heeft. Er zitten 1200 gsm-nummers in mijn telefoon. Van kleine crimineeltjes tot grote mannen. Ik scherm mijn nummer niet af. Ik ben blij dat ze me durven bellen als ze in de miserie zitten. Doordat ik het ook tijdens mijn werk menselijk probeer te houden, hebben zelfs degene waarbij ik moet ingrijpen een zeker vertrouwen in me. Ik probeer voor iedereen goed te doen.

Stel dat al je herinneringen gewist zouden worden, op één na. Welke zou je dan kiezen?

Het gezin, ons leven in Krombeke. Ik hoop dat ik nooit op een appartementje terecht zal komen. Ik wil mijn affiniteit met het buitenleven, het boerenleven niet vergeten.

Wie is jouw persoonlijke held?

Die heb ik in feite niet. Waarom zou ik iemand aanbidden? Mensen vragen me, gezien mijn engagement voor de gebedsdiensten, wel eens hoe ik sta tegenover Jezus en God. We geloven of we geloven niet. Ik ben ervan overtuigd dat er in de Bijbel veel dingen staan die niet gebeurd of verteld zijn. We moeten de teksten met een korrel zout nemen. Maar er kan toch iets bovennatuurlijks zijn? Dat weten we niet. Maar we hebben toch allemaal iets waarin we geloven, waaraan we houvast hebben. Voor de ene is de vaste cafébazin, voor de andere de dagelijkse babbel met de buurman of dus iets spiritueels. We hebben allemaal wel iets…

Wat is jouw idee van geluk?

Geluk, dat is tevreden zijn. Als je nooit content bent, kan je niet gelukkig zijn.

Wat is jouw favoriete motto?

Mensen spreken mensen! Dat is altijd al mijn leuze geweest op het werk. Met een dronkaard valt niet te speken, net zoals ook niet met iemand die over zijn toeren is van de drugs. Toch is het maar door te spreken dat je oplossingen vindt. Als ik dus van adel geweest zou zijn en dus een spreuk mocht kiezen, was het dus zeker ‘mensen spreken mensen’ geweest!