1
Het beste paard struikelt al eens. Het ene al harder dan het ander. Iedereen verdient een kans om opnieuw aan te sluiten bij de rest.
Het beste paard struikelt al eens. Het ene al harder dan het ander. Iedereen verdient een kans om opnieuw aan te sluiten bij de rest.
1
In gesprek met Bryan
Als je jezelf in 3 woorden zou moeten voorstellen, welke zouden dat dan zijn?
Dan kies ik voor de drie woorden die bijna mijn hele leven omvatten: kapper, schepen en vriendenmens. Het zijn niet toevallig de drie dingen die ik het allerliefste doe. Ik ben dankbaar dat ik ondertussen al 10 jaar kapper en 6 jaar schepen mag zijn én dicht bij heel wat goede vrienden woon.
Welke eigenschap van jou kennen maar weinig mensen?
Ik word maar heel weinig kwaad. Als ik kwaad ben, is dat ook meestal tijdens het klussen en vooral op de voorwerpen die daarbij horen. Vorige zomer moest ik een vliegenraam in elkaar steken. Ik ben al niet superhandig dus ik had er heel veel tijd voor nodig gehad. Uiteindelijk bleek dat ding een millimeter te groot te zijn. Dat maakte me zo boos dat het vliegenraam het niet overleefde… Maar dat heb ik dus enkel met voorwerpen, op mensen word ik maar heel zelden boos!
Ben je een dromer, een denker of een doener?
Ik ben een doener. Over mijn beslissing om kapper te worden, heb ik bijvoorbeeld niet lang getwijfeld. Hoe langer je ergens over nadenkt, hoe minder je iets doet. Soms toch. Natuurlijk moet je ook doordachte beslissingen nemen, zeker bij beleidszaken. Maar hoe meer je gewoon durft in het leven… Ik heb achteraf dikwijls spijt als ik te lang over iets nadenk en het uiteindelijk niet doe.
Ik leef teveel in het ‘nu’ om mezelf een dromer te noemen. Ik denk op vandaag niet na over waar ik over 5 jaar zou willen staan in mijn leven. Wat komt, komt!
Wat wilde je worden toen je klein was? Wat is het uiteindelijk geworden?
Ik stond daar niet bij stil. Ik stond toen al heel erg in het ‘nu’ in het leven. Ik had geen toekomstdroom. Ik ging naar school om daar met de vrienden te voetballen. In het weekend was er dan de KSA. Ondertussen kabbelde het leven verder. Ook mijn twee masterdiploma’s (economie en pol en soc) behaalde ik omdat ik die richtingen interessant vond. Het was niet zo dat ik er van droomde om politicus te worden. Al keek ik wel op naar mensen als Obama en Verhofstadt, mensen die een positieve boodschap brengen met de gave van het woord. Maar geef mij maar de lokale politiek! Ik ben liever een iets kleinere struik dan een hoge boom.
Wat motiveert jou? Geeft kracht/energie?
Ik maak graag andere mensen gelukkig. Daarom is mijn job als kapper ideaal! Ook als schepen van sociale zaken en welzijn hoor ik vaak complimentjes over Huize Proventier, ons woonzorgcentrum. Dat is natuurlijk voornamelijk de verdienste van de mensen die er werken en heel wat minder van mezelf, maar het doet me wel deugd.
Waar maak jij je het meeste zorgen over?
Uiteraard ben ik wel ergens bezig met grote wereldproblematieken zoals de klimaatopwarming of geopolitieke spanningen, maar ik trek het me nog meer aan als iemand in mijn directe omgeving in de miserie zit. Ik heb ook een vrij zorgeloze jeugd gehad. Ik groeide op als enig kind in een middenstandsmilieu. Mijn ouders gingen uit elkaar, maar deden dat op een vriendelijke manier. Ook bij mijn opstart als kapper, steunden ze me allebei voor de volle volledig. Dat helpt natuurlijk allemaal om je geen zorgen te moeten maken in de toekomst. Ik heb me altijd 100 procent ingezet en hard gewerkt, maar ik besef heel goed dat hard werken niet voor iedereen wil zeggen dat je er sowieso komt. Een omgeving hebben die je kansen geeft, je op je bek laat gaan en je blijft steunen is volgens mij even belangrijk. Meer mensen die kansen bieden, dat is een van mijn drijfveren in de politiek.
Als je alle tijd van de wereld had, wat zou je dan doen?
Eindelijk mijn tuin in orde zetten! We hebben een fijn huis met een mooie, grote tuin. Maar op vandaag is er weinig tijd om die eens aan te pakken. Ik droom van een vrij wilde tuin met plaats voor wat dieren. Eén van mijn vrienden is tuinman. Hij woont in Wallonië en heeft volgens mij de mooiste tuin ter wereld. Maar daar moet je natuurlijk elke week wel wat tijd voor kunnen maken.
Als er daarna nog tijd over zou zijn, zou ik die gebruiken om een nog betere kapper te worden. Knippen en drogen heb ik perfect in de vingers, maar haren opsteken is niets voor mij. Gelukkig zijn we in ons kapsalon met een schitterend team, met elk onze sterktes. Maar wat extra tijd om ook die technieken te verfijnen, zou welkom zijn dus. Ik vind het ook gewoon leuk om bij te leren.
Waar voel jij je thuis? Wat is je lievelingsplek?
Ik heb lang in Gent gewoond, maar ben echt blij dat ik weer in Poperinge ben. De mensen spreken hier sneller met elkaar, zeggen elkaar goeiedag … Het is hier zó leuk! Mijn eigen buurt rond de Casselstraat is super. Ik ben er opgegroeid en woon nu in de Boomgaardstraat. Ik ben daar echt graag. Ook het Weeuwhof in onze buurt is fantastisch. Het doet me enorm veel plezier dat we als stad er samen met de provincie kunnen voor zorgen dat daar straks ook weer mensen wonen.
Voor wie zou je meteen alles laten vallen om te helpen?
Da’s een moeilijke vraag. Omdat ik graag voor iedereen goed doe, ben ik nogal plichtsbewust. Als ik ergens mee bezig ben, vind ik het dus ook lastig om alles te laten vallen voor iemand anders. Behalve voor mijn ouders en mijn vriendin dan.
Stel dat al je herinneringen gewist zouden worden, op één na. Welke zou je dan kiezen?
Omdat ik zo graag in het ‘nu’ leef, hang ik minder vast aan mijn herinneringen. Het zou wel tof zijn om voor even weer 25 jaar te zijn en met de vrienden naar Dourfestival te gaan. Vijf dagen ‘deure goan’, van optreden naar optreden, die zorgeloosheid. Ik kijk daar niet met heimwee op terug, maar het is wel een leuke herinnering. Als ik nu tot 2 uur weg ga voel ik me 100 jaar oud. Misschien wil ik dus wel nog eens vijf dagen die kerel van toen zijn om dan op dinsdag weer haren te knippen alsof er niets gebeurd is!
Wie is jouw persoonlijke held?
Dat wordt een moeilijke keuze… ik ben wel vatbaar voor idolatrie. Ik hou van mensen… Als ik naar de HBO-serie The Sopranos kijk, wil ik zelf ook een beetje Tony Soprano zijn. Al is dat personage geen goede huisvader, toch vind ik hem zo fantastisch dat ik meteen ook dezelfde Tony-hemdjes wil kopen. Gelukkig staat mijn vriendin dan op de rem! Ik sta ook vol bewondering voor de manier waarop Obama met slechts een paar krachtige woorden een positieve boodschap van solidariteit kon brengen. Ik kan ook met hetzelfde waw-gevoel kijken naar een van onze kapsters die een schitterende brushing doet. Of een kok die een heerlijk gerecht op tafel tovert. Zelfs de friturist kan me met verstomming slaan met een simpel ‘specialleke’.
Wat is jouw idee van geluk?
Door in het ‘nu’ te leven, ben ik minder vatbaar voor extreme geluks- of downmomenten. Geluk is voor mij op mijn gemak zijn, de mensen rondom mij gelukkig zien. Een gezin hebben lijkt me ook een mooie vorm van geluk. Al zet dat meteen ook de deur open naar extra zorgen. Ik word nu al nerveus als mijn kat een dag niet naar huis komt, stel je voor dat ik kinderen zou hebben... Ik ben dus best tevreden met hoe het nu met me gaat. Ik ben blij dat ik in Poperinge woon, dat ik samen met een heel toffe bende haren kan knippen, dat ik mijn ouders vaak zie, dat ik een fantastische vriendin heb …
Stel je voor dat je in de onderste kaste in India geboren zou zijn, dan zou je natuurlijk een wishlist hebben. Maar hier kan ik naar de dokter als ik ziek ben, ik heb kunnen studeren. Wat kan ik meer wensen?
Wat is jouw favoriete motto?
“Het beste paard struikelt wel eens!” Als ik ooit een tatoeage zou zetten, mag dat op mijn borst staan. Want iedereen maakt wel eens een fout. De ene al zwaarder dan de ander en de ene krabbelt makkelijker recht dan de ander. Maar iedereen verdient een tweede kans in het leven.