Als je jezelf in 3 woorden zou moeten voorstellen, welke zouden dat dan zijn?

Ik ben wel sociaal. Ik maak snel vrienden en geraak snel in gesprek. Ik ga ook nog graag werken, je kan zeker je boterham verdienen door te werken. Ik geniet natuurlijk ook wel van vrije tijd. Ik geniet er dan samen met mijn vrouwtje van om eens lekker te gaan eten. Genieten!
We zijn ook zo opgevoed thuis: “Als je kan uitgaan, kan je ook gaan werken!” Dat heb ik altijd onthouden en ook doorgegeven aan onze zoon. Hij is gepassioneerd bezig met hardcore, Ieperfest, overtuigd vegetariër, straight edge… Maar als hij op een weekdag een concert van een band meepikt, staat hij de volgende morgen sowieso op het werk. Het is een echte way of life. Zelf heb ik dat ook wel met mijn heavy metal. Velen vragen zich misschien af of dat wel nog ‘voor mijn leeftijd is’. Ik ben geboren als rocker en dat gaat niet over.

Welke eigenschap van jou kennen maar weinig mensen?

Ik denk dat iedereen me kent zoals ik ben. Als er iets is, zal ik het ook altijd zeggen. Niet iedereen apprecieert dat, maar ik probeer wel altijd heel consequent te zijn. Zowel als voorzitter in de hondenschool en vroeger als ploegchef op mijn werk waar ik nu al een drietal jaar magazijnier ben.

Ben je een dromer, een denker of een doener?

Ik zal zeker altijd eerst goed nadenken voordat ik iets doe. Altijd goed doordacht, soms zelfs té. Tot Marianne dan zegt dat we het gewoon gaan doen. 

Wat wilde je worden toen je klein was? Wat is het uiteindelijk geworden?

Ik werk al 36 jaar bij Valcke. Het is mijn tweede baas na maar een paar jaar in de textiel. Als jonge gast hadden we niet veel keuze. We waren thuis met vijf. Ik was geen straffe student, dus pa stuurde ons naar ’t werk. Ik startte in een wasserij, bij de opkomst van stonewash en bleach voor jeansbroeken. Het was ferm sleurwerk om die natte broeken uit die machines te trekken. Maar… er kwam geld binnen, je kon eens uitgaan en werd snel zelfstandig. 

Wat motiveert jou? Geeft kracht/energie?

Positieve mensen die iets in handen nemen. Die van aanpakken weten als je samen iets organiseert. Die vriendelijk zijn als je elkaar tegenkomt en leute maken als je uitgaat. Wat voor zin heeft het om te zuchten en puffen op je werk als je weet dat je nog 30 jaar moet werken? Ofwel probeer je je te herpakken, ofwel zoek je iets anders.

Waar maak jij je het meeste zorgen over?

Over de toekomst. Wat zal er gebeuren als ik oud word? Wat als ik niet meer zelfstandig kan zijn? Maar ook: waar zal het eindigen met al die spanningen in de wereld? We hebben blijkbaar niet veel geleerd uit die twee Wereldoorlogen. De spanning hangt toch in de lucht? Ik denk dat we sowieso richting ‘zeven magere jaren’ gaan. 

Als je alle tijd van de wereld had, wat zou je dan doen?

Maar jongens toch… je kan het je niet voorstellen. Ik durf niet te ver vooruit kijken, maar normaalgezien ga ik over 4 jaar op pensioen. Ik heb al gedacht over wat ik met al die tijd ga doen. Het is waarschijnlijk 20 jaar geleden dat ik nog gaan vissen ben. Op ’t gemak, in de stilte, ik weet een paar toffe plekjes in de natuur. Daarnaast ook thuis in onze tuin. We wonen te velde, te lande. Grote reizen zijn voor mij niet nodig. Tussendoor zou ik nog wat helpen verbouwen met de verbouwing aan het huis van onze zoon. 

Waar voel jij je thuis? Wat is je lievelingsplek?

Gewoon bij ons thuis. We hebben veel dieren én veel plaats. Ideaal om vrienden uit te nodigen. Als ze toekomen, steken we 5 frank in de jukebox, kiezen we een liedje en zitten we buiten om te barbecueën. Als ze dan ‘gat in de nacht’ naar huis gaan… Een ‘vettekot’ noemde mijn vader dat, een bourgondische plek.

Voor wie zou je meteen alles laten vallen om te helpen?

Sowieso voor onze kleine (van 32), zijn vrouwtje en mijn vrouwtje. Ook voor een bende goeie vrienden. We hebben een aantal koppels die we al kennen van op school. Mariannes broer is getrouwd met een schoolvriendin van haar. Mijn schoonbroer is dus ook deel van de echte ‘moaten’. Chic hee? 

Stel dat al je herinneringen gewist zouden worden, op één na. Welke zou je dan kiezen?

De eerste keer dat ik Marianne zag. Ik weet dat nog perfect, dat heeft heel mijn wereld overhoop gehaald. Ik ging samen met vrienden naar de Sceure in Vleteren. Een paar hardrockers op hun brommer. Lang haar, jeansvestje met lappen op, een kogelriem,… Er zat daar een gast met een heel schone mokke. Als hij naar de wc moet, zegt hij dat ik voor zijn lief moet zorgen. Hij is vier uren weg gebleven. Ondertussen ben ik met dat lief getrouwd. 

Wie is jouw persoonlijke held?

Wat versta je onder held? Voor mij is dat eerder iemand die je graag ziet, die voor je zorgt. Na mijn stevig arbeidsongeval in 2003 wist niemand of het nog goed zou komen met mij. Toen ik uit het ziekenhuis kwam, heeft mijn vrouwtje nog meer dan een jaar voor me gezorgd. Die mag je dan wel een heldin noemen zeker?

Wat is jouw idee van geluk?

Gezond door het leven kunnen gaan, af en toe je goesting doen en ergens kunnen gaan.

Wat is jouw favoriete motto?

Bluv’n goan. Soms is het lastig en iedereen heeft wel eens moeilijke momenten in het leven. Maar ook dan moet je blijven dromen en geloven in de dingen die je wil doen.