Als je jezelf in 3 woorden zou moeten voorstellen, welke zouden dat dan zijn?

Mijn eerste woord is ‘aardig’. Ik wil nooit tegen de schenen schoppen. Ik zal mijn gedacht zeggen, maar speel dat nooit op de man of op de mening. Ik wil wel begrijpen waar iemands reactie vandaan komt. Dan kan ik daarop reageren. Je raakt het verst als je vriendelijk en aardig bent.

Rationeel ben ik ook. Ik ben ingenieur van opleiding, dat zit er dus wel in. Ik heb graag dat alles doordacht is, goed afgewogen én praktisch nut heeft. Vergaderingen waarin 3 uren lang bloemig en wollig gesproken wordt, zijn niet mijn ding. Laat ons bij de feiten blijven, concrete afspraken maken en de zaken afwerken waar goed over nagedacht is. Graag met een beetje ruimte voor kritiek en reflectie.

En tenslotte ook ‘gestructureerd’ misschien? Meestal heb ik in mijn jas iets mee om snelle notities te kunnen maken. Om mijn eigen gedachten te ordenen, een plan van aanpak te hebben, een lijstje van wat ik nog wil doen … Ik startte dit jaar als docent bij Vives Hogeschool. Na elke les maak ik extra notities op mijn lesvoorbereiding: moet de structuur van die les anders of moet ik het anders aanpakken?

Welke eigenschap van jou kennen maar weinig mensen?

Ik ben een twijfelaar. Ik kom zelfzeker over, alsof ik de waarheid in pacht zou hebben. Dat komt net omdat ik een twijfelaar ben. Ik denk heel veel na over alles wat me voorgeschoteld wordt. Ik uit niet direct mijn mening, maar als ik dat doe sta ik er wel heel sterk achter. Dat komt dan wel heel zelfzeker over, maar mensen zien het lange denk- en twijfelproces dat daaraan vooraf gaat niet.

Ben je een dromer, een denker of een doener?

Zeker een denker. Dat denken zal wel altijd gelinkt zijn aan het doen.

Wat wilde je worden toen je klein was? Wat is het uiteindelijk geworden?

Door een oud krantenknipsel ben ik dat te weten gekomen. Onze klasfoto stond in de krant. Daarbij stond van iedereen in de derde kleuterklas wat ze later wilden worden. Bij mij was dat judoka en soldaat. Waarschijnlijk omdat mijn vader in het leger zat. Bèrechique. En hij deed judo als hobby. Dat wou ik dus ook doen. Maar behalve dat ene lesje judo is er niets van gekomen.

Ik studeerde uiteindelijk af als ‘ingenieur energie’. Na het secundair wist ik totaal niet wat ik wou doen. Ik wist wel dat de opleiding ingenieur heel breed ging. Je raakt alle wetenschappen aan. In de loop van de opleiding moet je wel specifieker kiezen. Toen koos ik bewust voor elektriciteit, want die heb je overal nodig. Je kan er in elk bedrijf mee aan de slag. De industrie was heel boeiend, maar bleek uiteindelijk iets minder mijn ding.

Wat motiveert jou? Geeft kracht/energie?

Na 8 jaar als ingenieur in verschillende bedrijven, startte ik dus als docent. Ik haal er heel veel energie uit om die gasten iets bij te brengen. Hen zo goed mogelijk begeleiden en vooral op hun vragen kunnen antwoorden … zalig! Het zijn pittige lesblokken, telkens 4 uur. Als je ziet dat er inzichten komen, dat ze vooruit gaan, geeft dat energie.

Waar maak jij je het meeste zorgen over?

Ik wil natuurlijk dat mijn 2 kindjes goed kunnen opgroeien. Hopelijk kennen ze weinig tegenslagen. Op algemener vlak sta ik stil bij de klimaatopwarming. Wat zal dat geven? Ik denk dat ik daar met mijn achtergrond ook anders naar kijk. Ik geloof niet dat we er enkel met technologie gaan geraken. We zullen wel degelijk gedragsverandering nodig hebben.

Als je alle tijd van de wereld had, wat zou je dan doen?

Wandelreizen. Ik heb al twee grote wandelreizen gedaan: naar de Dolomieten en de West Highland Way in Schotland. Telkens twee weken met de rugzak en de tent mee. Weg van alles en iedereen, middenin de natuur, de max. Daar wil ik meer van. Door de komst van de kinderen staat dit even on hold, maar over een tiental jaar mogen (of moeten) ze mee.

Waar voel jij je thuis? Wat is je lievelingsplek?

Poperinge blijft mijn thuis. Ik woonde 8 jaar in Gent én was er 5 jaar student. Maar ik heb me er nooit echt thuis gevoeld. Het is er natuurlijk wel bruisend, maar je weet niet wat er aan de overkant van de straat gebeurt. In Poperinge heb ik dat gevoel wel. Maar misschien heeft thuis zijn ook meer te maken met personen en sfeer. Als ik vrijdagavond nog eens langs ga bij mijn ouders, voelt dat als thuis en warm. Zeker als broer en zus daar ook zijn. Ook thuis met mijn vrouw een flesje en een zakje nootjes opentrekken… Dát is thuis, het warme nest.

Voor wie zou je meteen alles laten vallen om te helpen?

Voor iedereen. Zonder uitzondering. Maar… het hangt af van de vraag. Mijn broer mag me zeker bellen om stabilisé te helpen scheppen, maar niet élke Poperingenaar mag dat. Maar om het even wie me zou bellen omdat hij dringend gereanimeerd zou moeten worden bij een hartstilstand… ik kom eraan!

Stel dat al je herinneringen gewist zouden worden, op één na. Welke zou je dan kiezen?

Kiezen is verliezen natuurlijk, maar ik kies voor de herinnering aan de eerste kus met mijn vrouw. We leerden elkaar online kennen. Bij de tweede of derde date gingen we poolen in Gent. Op een gegeven moment had zij een moeilijke bal om te potten. Ik daagde haar uit: “Als je deze kan potten, krijg je een kus.” Eigenlijk vanuit de veronderstelling dat dat niet zou lukken maar misschien wel iets zou aanwakkeren. Maar ze potte hem wél! Het was een heel schone eerste kus. Van het één kwam het andere…

Wie is jouw persoonlijke held?

Dat varieert. Het gaat er eerder om wie ik nú interessant vind. Op dit moment is dat voor mij Beau Miles, een Australiër die ik toevallig op YouTube leerde kennen. Hij is professor aan de universiteit en promoot micro-avonturen. Als tegengewicht voor de vele uren aan zijn computer, bedenkt hij hoe hij het leven toffer kan maken. Zo trok hij al eens met de kajak van bij hem thuis naar de unief in plaats van die 90 kilometer gewoon met de auto te doen. Hij was dagenlang onderweg, moest primitief overnachten,… maar hij toont zo wel aan dat je niet naar de andere kant van de wereld moet voor avontuur. Bovendien ruimt hij tussenin nog eens bermen op, plant bomen,… Een inspirerend persoon!

Wat is jouw idee van geluk?

Gelukkig kunnen zijn met kleine dingen. Misschien moeten we niet per se het hele jaar keihard werken om dan eens 3 weken een exotische reis te kunnen maken? De maatschappij legt ons dat toch wel wat op. Een evenwicht in work-life, een evenwicht voor jezelf in deze tijd van burn-outs… Zoek het geluk in jezelf én bij anderen. Dirk De Wachter zegt dat je de zin van het leven kan vinden in de aanblik van de ander. Je kan geluk halen uit de verbintenis die je met andere mensen hebt. Mooi!

Wat is jouw favoriete motto?

Doe elke dag iets nieuws. Of iets wat je een klein beetje ‘bang’ maakt. Iets dat je wat extra doet leven. Dat hoeft niet zot te zijn. Klim nog eens in een boom, maak nog eens een koprol, raak een boom aan. Gewoon het gevoel hebben dat je leeft. Fantastisch toch?