Als je jezelf in 3 woorden zou moeten voorstellen, welke zouden dat dan zijn?

Dan zal ‘heks’ wel nummer 1 zijn zeker? Ik heb sowieso interesse in hekserij. Die rol is me daarnaast ook wel op het lijf geschreven en is ook handig. Onder het mom van heks-zijn mag ik veel zeggen en kan ik me veel permitteren. Het heeft ook te maken met mijn manier van vrouw-zijn. Ik ben geen Barbietype. Ik ben het nooit geweest en zal het ook nooit worden. Tenslotte heb ik ook iets met religie maar ben toch niet religieus. Het fascineert me, maar doe graag mijn eigen ding.
Als tweede woord kies ik dan voor ‘krijger’, ik ben een vechter. Ik denk dat een beetje strijdlust ervoor zorgt dat dingen gebeuren. Het heeft ook nadelen. Ik denk dat wij familiaal een stukje evolutie in de mensheid gemist hebben. We staan allemaal nogal snel klaar om het gevecht aan te gaan. Als je dat beseft, kan je dat beheersen.
Eindigen doe ik dan met mezelf een ‘familiemens’ te noemen. Doordat we een nieuw-samengesteld gezin zijn, hebben we een grote familie. Er zijn 5 kinderen, 8 kleinkinderen. Zowel Karel als ik hebben veel broers en zussen. Mijn moeder van 94 is er ook nog. 

Welke eigenschap van jou kennen maar weinig mensen?

Dat ik het ook wel nodig heb om alleen te zijn. Mensen denken dat ik heel sociaal ben, maar dat is niet zo. Bij het toenmalige PMS (wat nu CLB is), zeiden ze me ooit dat ik beter pol en soc zou gaan doen in plaats van voor maatschappelijk werkster te studeren. “Uit geen enkele test blijkt dat je ook maar iets van hulpverlener in u hebt”, zeiden ze. En dat klopt. Ik zou sneller iemand aansporen om gewoon in actie te schieten. Uiteraard kan ik wel meeleven met mensen en ben ik tegen onrecht. Mijn politiek engagement neem ik ook heel bewust op nu. Na corona is de wereld veranderd. Je kan het niet enkel daarop steken, maar er is toch een serieuze breuklijn. Nu is er zoveel onderliggende frustratie en agressie. Alle politiekers worden crapuul genoemd. Dat zeggen de mensen met zoveel overtuiging… Ik vraag me af of die mensen dan liever willen dat we in een militair regie zouden terechtkomen. Ik heb schrik van die oorlogsdreiging of staatsgrepen. Democratie is niet foutloos, maar toch geloof ik daar sterk in. We moeten dringend weer kiezen voor menselijkheid. Denk toch goed na waarmee we bezig zijn. Daarom doe ik het liever zelf dan aan de zijlijn te staan. 

Ben je een dromer, een denker of een doener?

Ik schiet eerst in gang voordat ik nadenk. Ik ben zeker impulsief. Dat zal de krijger in mij zijn.

Wat wilde je worden toen je klein was? Wat is het uiteindelijk geworden?

Ik wou actrice zijn. Ik meende dat echt, maar er werd goed mee gelachen. Maar als cafébaas nu speel ik eigenlijk ook soms wel een rolletje. Natuurlijk wel eentje dat dicht bij me ligt, anders hou je dat niet vol. Weet je waar ik ook nog van droomde? Een eigen eiland, een eigen wereld beginnen. Als kind groeide ik op met het idee dat het mogelijk moest zijn om een stuk grond te kopen waar je je eigen land kon beginnen. Waar geen andere wetten of regels gelden. 

Wat motiveert jou? Geeft kracht/energie?

Ik heb altijd al graag geleefd. Ik heb de zon niet nodig om energie te tanken. Ik kan ook genieten van het grijze. Eerder dan van de zon zelfs. Als ik het eens lastig heb, wil ik alleen zijn. Maar ik heb dat zelden. Als er mij iets dwars zit, word ik boos en schiet ik in actie. Desnoods stamp ik tegen een vuilnisbak. Of schrijf ik een sprookje. Ik geraak het wel kwijt.

Waar maak jij je het meeste zorgen over?

De sfeer in de wereld. Zelfs goeie vrienden van mij zijn gefrustreerd. Terwijl we hier bijna allemaal een heel goed leven hebben. Niet iedereen helaas, want een stuk van onze bevolking is niet mee. Maar de meesten hebben een dak boven hun hoofd, stromend water, elektriciteit, eten, verwarming,… Toch zijn we allemaal zo kwaad op de wereld. Ik vind dat raar. Je voelt het borrelen bij de mensen. Ik voel dat (te) goed. Daar kan ik dan last van hebben. Aan elke toog wordt wel eens racistische praat verteld. Als dat bij ons gebeurt, laat ik hen één keer doen. Aan de toog zeggen mensen dingen zonder nadenken. Maar als ze blijven doorgaan, kom ik tussen. Dan moeten het stoppen. Ik kan daar heel boos voor worden. Achteraf hoor ik dan vaak van andere gasten dat ze blij zijn dat ík het gezegd heb. Vreemd is toch zo vreemd niet meer? 

Als je alle tijd van de wereld had, wat zou je dan doen?

Ik zou gewoon verder doen zoals we nu bezig zijn. Misschien iets minder werken? Alhoewel… 

Waar voel jij je thuis? Wat is je lievelingsplek?

Mijn roots liggen in en rond Leuven. Maar na 40 jaar voel ik me toch echt thuis in Poperinge. In Abele zitten we direct aan de grens. Ik geniet van dat grensgevoel. Je bent snel weg als je wil. Er zit een stukje landloper in mij. Dat grensgevoel is wel handig. Ik heb trouwens een broer die in Hamont-Achel woont, helemaal aan de andere kant van het land dus. Die heeft precies hetzelfde met de grens daar. 

Voor wie zou je meteen alles laten vallen om te helpen?

Voor de kinderen en de kleinkinderen. Maar doen we dat daarnaast ook niet spontaan voor iedereen die hulp nodig heeft? Stel dat je op een terras zit en je iets ziet gebeuren. Dan spring je toch recht om te gaan helpen? 

Stel dat al je herinneringen gewist zouden worden, op één na. Welke zou je dan kiezen?

Ik hoop dat ik nooit vergeet wie ik ben. De vraag is of je dat kan vergeten.

Wie is jouw persoonlijke held?

Die heb ik niet. Zijn er mensen die ik interessant vind? Natuurlijk. Maar ik heb nooit posters,… opgehangen van idolen. Ook als kind niet.

Wat is jouw idee van geluk?

Het gewone leven: wakker worden, opstaan, je wassen, eten, iets drinken. Daarna gaan wandelen en bezig zijn. Het moet niet méér zijn voor mij. Eigenlijk ben ik maar saai. Je moet het gewone kunnen waarderen in een wereld vol hypes. 

Wat is jouw favoriete motto?

Ik ben hier, ’t is oké.
Vanuit het zeer katholieke zijn we opgegroeid met een basisgevoel van dankbaarheid. “Dank u voor deze nieuwe morgen…”, we zongen het allemaal mee. Dat zorgde ervoor dat mensen anders waren. Zet die gewone dankbaarheid en eenvoud van toen eens tegenover de gefrustreerde, ondergrondse colère van nu. Dan kies ik toch voor die dankbaarheid.