Als je jezelf in 3 woorden zou moeten voorstellen, welke zouden dat dan zijn?

Sociaal, creatief en soms een beetje bezorgd.

Welke eigenschap van jou kennen maar weinig mensen?

Ik denk dat ik open genoeg ben om het te zeggen dat er iets op mijn lever ligt. De meesten kennen me dus zoals ik ben.

Ben je een dromer, een denker of een doener?

Oei, mag ik er maar één van kiezen? Ik droom veel, neem graag en snel initiatief om iets te doen maar denk ook veel na. Maar als ik echt moet kiezen: een doener. 

Wat wilde je worden toen je klein was? Wat is het uiteindelijk geworden?

Ik heb geen idee meer van mijn kinderdroom. Misschien werd die vraag vroeger minder gesteld? Op vandaag ben ik keukenhulp in de grootkeuken van de Lovie. Daarvoor werkte ik 18 jaar in een naaifabriek, dat sloot perfect aan op mijn richting in school. Maar plots moest ik daar van de ene op de andere dag plaats maken voor iemand anders. Drie weken later kon ik aan de slag in de Lovie, waar ik ondertussen al 17 jaar werk. Het is een boeiende job die ik met veel plezier doe. Ik zet graag een lekker stoofpotje op tafel. Iets wat je goed kan afkruiden. Als hobbykok thuis is ’t soms wel aanpassen aan ’t formaat van de potten. Ik zie het graag nogal groot. Ik heb dus ook alle grote potten van mijn nonkel overgenomen toen die stopte als traiteur. 

Wat motiveert jou? Geeft kracht/energie?

Als ik zie dat alles goed gaat voor mijn zoon. Het is ook fijn dat het goed gaat met onze gezondheid en dat we nog altijd veel vrienden hebben. We zitten ook in verschillende verenigingen, dus we zijn niet veel thuis. Je vindt ons heel vaak in de Poperingse hondenschool ‘t Westland. Mijn man is er voorzitter, ik doe de kantine. 

Waar maak jij je het meeste zorgen over?

De jeugd heeft het op vandaag toch minder makkelijk dan dat wij het hadden. Of zijn wij onze zorgen vergeten? Er wordt op vandaag toch veel minder met elkaar gepraat dan vroeger? Wij hadden die smartphones en tablets niet natuurlijk. Het leven is totaal veranderd. Soms ben ik bang dat de gasten te ver zullen willen springen. Hoe zal de toekomst eruit zien? Alles wordt altijd maar kostelijker. Je kan de dingen die je online of op tv ziet gebeuren vanzelfsprekend vinden, maar zo gaat het er in het echte leven niet aan toe… Geld uitgeven is een pak gemakkelijker geworden met het online betalen, payconiq op de telefoon,… Wij moesten vroeger gewoon naar huis als de 500 frank die we meehadden op was. Of nog een laatste gedeeld pintje drinken met het beetje geld dat we samenlegden.

Als je alle tijd van de wereld had, wat zou je dan doen?

Ik zou heel veel tijd spenderen met ons gezin. En uitgaan, lekker sociaal zijn en echt creatief bezig zijn. Ik denk niet dat we op reis zouden gaan. We hebben teveel dieren thuis waarvoor we een oppas zouden moeten zoeken. We moeten trouwens niet ver weg. We wonen ‘te lande’, tussen de velden, met zicht op de bergen. ’t Is mooier bij ons thuis dan in de Ardennen!

Waar voel jij je thuis? Wat is je lievelingsplek?

Op ons terras, in het zonnetje, met een aperitiefje. 

Voor wie zou je meteen alles laten vallen om te helpen?

Zeker voor mijn broer, maar in de eerste plaats voor mijn zoon. Ik denk dat het omgekeerd ook zo zou zijn. Hij zei al eens dat we hem altijd mogen bellen. 

Stel dat al je herinneringen gewist zouden worden, op één na. Welke zou je dan kiezen?

Dan kies ik voor de geboorte van mijn zoon. Leven kunnen schenken, is fantastisch. Da’s echt iets van jezelf. Het was meteen ook een specialleke. Ik lag al 8 weken in de materniteit en dan nog was hij 3 weken te vroeg. Hij is geboren de dag nadat Freddy Mercury stierf. Omdat we nog geen naam in gedachten hadden, grapten we eerst dat we hem Freddy konden noemen. Het is uiteindelijk Stijn geworden. Maar we noemen hem toch soms eens Freddy. 

Wie is jouw persoonlijke held?

Mijn ‘vent’. Hij staat altijd klaar voor mij. Ik ben hem ooit bijna kwijt geweest in een ongeluk. Ik denk dat hij trouwens ook voor mij door het vuur zou gaan. We zijn al 37 jaar samen, een hele carrière!

Wat is jouw idee van geluk?

Gezond zijn en vriendschap. We hebben voor de rest al alles. 

Wat is jouw favoriete motto?

Blun’ goan en deuredoen. Positief denken als het lukt. Dat is niet altijd gemakkelijk. Toen mijn papa onverwachts stierf, leek het alsof mijn wereld zou vergaan. Mijn mama was zes jaar daarvoor al overleden. Maar nu had ik plots geen thuis meer. Dat is iets dat je voor altijd kwijt bent. Ik ben blij dat we het weekend voor zijn overlijden nog samen naar een feestje moesten. Ik heb er een heel mooie foto van hem getrokken. Eigenlijk was hij ook een beetje mijn held. Die mocht me ook dag en nacht bellen!