Als je jezelf in 3 woorden zou moeten voorstellen, welke zouden dat dan zijn?

Ik ben zeker empathisch. Ook perfectionistisch op zowel de goeie als slechte manier. En vriendelijk. Ik ben zo opgevoed. Ik zeg altijd ‘hallo’ als ik iemand tegenkom. 

Welke eigenschap van jou kennen maar weinig mensen?

Ik ben heel gevoelig, maar ik denk dat veel mensen dat wel weten. Als ik iets zie in de media, of als iets tegen me gezegd wordt, kom dat wel altijd binnen. Ik ween snel omdat ik altijd heel veel emoties voel. Mijn sociale batterij kan daardoor ook snel leeg zijn. Ik ga heel graag weg met vrienden, maar soms trek ik me ook wel graag eens terug. Anders loop ik tegen een muur. 

Ben je een dromer, een denker of een doener?

Een beetje tussen denker en dromer. Als ik een momentje voor mezelf neem, droom ik graag over wat nog komt. De denker neemt het dan wel over. Dan begin ik te twijfelen en wil alles tot in de puntjes uitdenken. Dat geeft weer veel stress. Mijn studiekeuze is daar een goed voorbeeld van geweest. Door elke richting zo zwaar te analyseren, wist ik op de duur niet mee waar in of uit. Dan maak ik lijstjes en ga ik in gesprek met mijn ouders. 

Wat wilde je worden toen je klein was? Wat is het uiteindelijk geworden?

Toen ik echt ieniemienie was, wou ik poetsvrouw worden. Toen ik wat groter werd, veranderde dat naar dokter. Ondertussen studeer ik mijn tweede jaar politieke wetenschappen. Al van in het secundair was ik heel graag bezig met cultuur- en mensenstudies. Ik wou wel graag een brede richting dus. 

Wat motiveert jou? Geeft kracht/energie?

Studiegewijs is dat vooral mijn familie. Je doet het voor jezelf, maar het is wel fijn om mensen trots te maken. In het algemeen motiveert mijn perfectionisme me eigenlijk ook wel. Ik wil alles echt goed doen. Ik wil niet falen.
Als ik wat minder energie heb, blijf ik een avondje rustig op kot. Wat koken, een streepje muziek, een beetje zingen en dansen. Met de gordijnen dicht natuurlijk. Afhankelijk van mijn gemoed mag dat met papa-muziek zijn zoals Dire Straits. Anders mogen het de meezingers van Adele of Rihanna zijn.

Waar maak jij je het meeste zorgen over?

Ik wil ergens geraken. Ik heb echt een uitgestippeld levensplan. Ik heb het al een paar keer moeten bijsturen, met een aantal crisissen tot gevolg. Dat is dus echt mijn grootste angst. Ik weet dat ik mezelf daarmee ook op studievlak extra druk opleg. Ik deed het tot nu toe zonder herexamens, dus wil ik er nu dus echt geen meer. Dat geeft me heel veel stress. Ik leerde wel al wat omgaan met het feit dat het kán veranderen. Het is dus een flexibel plan geworden. Mijn beroepskeuze staat nog niet helemaal vast. Ik zou wel willen doctoreren. Of in de politiek. Of nog een tweede masteropleiding. Voor ik 30 word, wil ik ook aan een gezin beginnen. Ik wil een jonge mama zijn, maar toch ook denken aan carrière. 

Als je alle tijd van de wereld had, wat zou je dan doen?

Ik zou reizen, ik wil alles zien. We beginnen in het noorden van Europa. Daarna naar het oosten, want dat is voor mij nog heel onbekend. Zo reizen we dan verder naar Afrika, Azië, Zuid-Amerika en Antarctica. Als er tijd over is doen we nog de Verenigde Staten, al hoeft dat niet persé. 

Waar voel jij je thuis? Wat is je lievelingsplek?

Zeker bij mijn familie en vrienden. Daarnaast ook in de turnkring in Vlamertinge. Ik ben er al van kleins af aan geweest, ik startte met competitie in de derde kleuterklas. Mijn ouders zaten er in het bestuur, dus tot op de dag van vandaag zit het er echt in gestampt. Ik vind de discipline die er verwacht wordt heel normaal geworden. Ondertussen geef ik zelf ook training aan de mini-starters. Het is echt leuk om hen te begeleiden naar hun eerste wedstrijdjes. 

Voor wie zou je meteen alles laten vallen om te helpen?

Voor mijn familie en mijn vrienden maak ik dag en nacht tijd. 

Stel dat al je herinneringen gewist zouden worden, op één na. Welke zou je dan kiezen?

Dan denk ik misschien aan Rock Werchter. Daar zijn, samen met mijn vrienden, brengt je precies in een andere wereld. Alles is er leuk, alles is op het gemak. Je zit er in je eigen bubbel. 

Wie is jouw persoonlijke held?

Mijn opa, ik noem hem pappie. Ik kijk heel hard naar hem op. Hij was dokter, een superslimme. Hij had alles over voor zijn werk. Waarschijnlijk was hij er daardoor niet altijd voor zijn eigen kinderen. Hij werkt nog altijd, ook al is hij 75. Ik weet niet of hij beseft dat ik naar hem opkijk. Ik studeer daar ook in de blokperiode, wat de band wel verstevigd heeft. Hij stuurt me dan ook een succesberichtje bij een examen en zegt dat hij in me gelooft. 

Wat is jouw idee van geluk?

Dat ik me geen zorgen moet maken. Geen financiële zorgen, alles gaat goed op school, mijn vrienden en familie dicht bij me. 

Wat is jouw favoriete motto?

Ik ga regelmatig eens langs bij een psycholoog. Daar leerde ik dat ik vaak wat meer “Je m’en fous” moet doen. Ik probeer dat zeker op de momenten dat het wat minder gaat. Dan trek ik me iets minder aan van wat de anderen denken. Het werkt wel.