Als je jezelf in 3 woorden zou moeten voorstellen, welke zouden dat dan zijn?

Humor vind ik alvast het allerbelangrijkste. Daarnaast ook samen-zijn met vrienden op de vele evenementjes die er zijn. Natuurlijk staat ook familie centraal.

Welke eigenschap van jou kennen maar weinig mensen?

De meeste mensen denken waarschijnlijk dat ik een hele harde kerel ben. Maar wie mij echt kent, weet dat ik eigenlijk een teddybeer ben.

Ben je een dromer, een denker of een doener?

Meer een dromer. Ik denk graag mee rond ideeën die er zijn, maar ik wil daarbij niet perse mijn eigen gedacht doorduwen. Ik luister graag mee naar de mogelijke opties en de mening van de anderen. Dan kunnen we daarop verdergaan en het idee verfijnen. Dat heb ik mee van mijn vader: helpen organiseren, brainstormen en zo mee creatief uit de hoek komen. Tot vorig jaar zat ik mee in het bestuur van het jeugdhuis. Na 5 jaar werd het tijd voor de jongere generatie.

Wat wilde je worden toen je klein was? Wat is het uiteindelijk geworden?

Toen ik nog met de legoblokjes speelde, zal ik wel eens gezegd hebben dat ik agent wou worden. Op school volgde ik gezondheids- en welzijnswetenschappen. Mijn stages in de zorg waren super, maar mijn papierwerk was een ramp. Ik heb fantastische herinneringen aan de Milieuboerderij in de Palingbeek. Samen met die gasten mogen werken, was echt top. Nu werk ik bij Mondi in Poperinge. We maken bedrukte papieren en plastieken dierenvoedingszakken.

Wat motiveert jou? Geeft kracht/energie?

Kleine weekendjes met vrienden en familie. Of een onverwacht bericht in de loop van de week: “Goesting om mee te gaan?” Dat is goud waard voor mij.

Waar maak jij je het meeste zorgen over?

Ik lig weinig wakker. Ik probeer van dag tot dag te leven. We zien wel wat er komt.

Als je alle tijd van de wereld had, wat zou je dan doen?

Heel veel reizen. Ik wil elk continent gezien hebben. Japan zou de eerste bestemming zijn. Al die technologie daar lijkt me indrukwekkend. Ook hoe compact ze er alles uitwerken. Ondertussen geniet ik er graag van de cultuur natuurlijk. Gelukkig is mijn vriendin ook avontuurlijk aangelegd. Dat komt goed dus.

Waar voel jij je thuis? Wat is je lievelingsplek?

Zonder twijfel: ons jeugdhuis in Poperinge. Dat voelde altijd al aan als mijn tweede domicilie. Je komt er toe als 15-16-jarige gast, groeit er op, geraakt in de kerngroep … Voor je het weet ben je het hele jaar rond bezig met het organiseren van evenementjes tot in de vroege uurtjes. De kleine frustraties die daar sowieso ook eens bij horen, ben je snel vergeten. De groep voelt echt aan als familie. Ondertussen hoor ik als 22-jarige al bij ‘de oude generatie’. Ik maak met plezier plaats voor nieuw jong volk. Kom maar af!

Voor wie zou je meteen alles laten vallen om te helpen?

Mijn ouders, zus en vriendin. Samen met mijn beste vriend zijn zij de dichtste mensen rondom mij. Voor hen laat ik alles vallen, om het even naar waar ik zou moeten rijden om te helpen.

Stel dat al je herinneringen gewist zouden worden, op één na. Welke zou je dan kiezen?

Het huwelijk van mijn zus wil ik nooit vergeten. Diep vanbinnen moest ik er zelf ook een traantje laten. We zaten precies in een film. De locatie, de aankleding, het dansfeest. Alles klopte.

Wie is jouw persoonlijke held?

Die heb ik niet echt. Chapeau voor wie topprestaties levert of veel bereikt in het leven. Maar ik ben op niemand jaloers. Ook als kind niet. Natuurlijk kijk je dan als voetballertje wat op naar Messi, maar die fase is voorbij. Op muzikaal vlak was ik een enorme fan van de kleinkunst van Willem Vermandere. Ik zag hem twee keer optreden in Dranouter, twee keer van op de eerste rij.

Wat is jouw idee van geluk?

Kunnen terugvallen op vrienden en familie. Het gevoel hebben dat er altijd steun is, dat er altijd een optie of een uitweg is als ’t nodig is. Weten dat je beschermd bent, dat je overal veilig bent. Een gevoel van zekerheid, het nestgevoel. Dat is ook waarom het jeugdhuis zo belangrijk was. Je kan er altijd terecht, je hebt altijd die plek om naartoe te gaan.

Wat is jouw favoriete motto?

Zal er eentje uit de jeugdhuissfeer zijn dan: bluvn goan! Wat er ook komt. We moeten vooruit, we kunnen niet blijven stilstaan. Tegenslag of niet … bluvn goan!