Skip to main content

#

Josephine
Berten

Als ik ergens aan begin, ga ik er keihard voor.



In gesprek met Josephine

Als je jezelf in 3 woorden zou moeten voorstellen, welke zouden dat dan zijn?

Ik zou over mezelf zeggen dat ik extravert ben. Ik maak veel lawaai als ik ergens op mijn gemak ben. Daarnaast kies ik ook voor ondernemend. Omdat ik er telkens méér wil uithalen als ik ergens mee bezig ben. In onze baseballclub De Frontliners ben ik dus niet enkel lid, ik probeer ook mijn steentje bij te dragen in het jeugdbestuur. Om niet alleen maar te stoefen met mezelf, zal ik ook toegeven dat ik wat vergeetachtig ben. Soms zit mijn planning zodanig vol, dat ik soms iets aan de kant moet zetten om er te geraken. 

Josephine1

Welke eigenschap van jou kennen maar weinig mensen?

Niet iedereen weet dat ik eigenlijk maar een klein hartje heb. Ik heb een grote mond en weet graag alles. Maar soms komt iets wat harder binnen dan ik dacht. Maar dat toon ik dan niet. 

Ben je een dromer, een denker of een doener?

Ik zou willen zeggen dat ik een doener ben, maar ben eigenlijk meer een dromer. Als ik ergens aan begin, ga ik er keihard voor. Dan heb ik een groots plan in mijn hoofd. Daarna komt het besef dat ik het wat rustig aan en in stapjes moet doen. Uiteindelijk is het eindresultaat vaak iets minder spectaculair dan het initiële idee. Ik droom dus misschien teveel om een echte doener te zijn.

Wat wilde je worden toen je klein was? Wat is het uiteindelijk geworden?

Dat ging van dokter over advocaat tot ambulancier. Ik wou alles worden. Advocaat is langst blijven hangen, maar na het secundair besefte ik dat dat misschien wat hoog gegrepen zou zijn. Nu studeer ik sportmanagement aan Vives Hogeschool. Vakken als sportbeleid en sportmedia stomen je klaar om bijvoorbeeld sportfunctionaris bij een stadsbestuur te worden. 

Josephine2

Wat motiveert jou? Geeft kracht/energie?

Kleine, mooie dingen. Een vriendelijke goeiedag onderweg. 

Waar maak jij je het meeste zorgen over?

Vanalles. Het gaat toch niet goed in de wereld? Ik weet dat ik er weinig aan kan veranderen, maar besef wel dat we het goed hebben hier in Poperinge. Als je de beelden ziet op tv… Rusland, Oekraïne, Gaza, Israël… We kunnen er ons hier weinig bij voorstellen.

Als je alle tijd van de wereld had, wat zou je dan doen?

Ik zou mijn agenda hoogstwaarschijnlijk nóg voller plannen. Ik zou me keihard focussen op mijn sport. Ik zou alle fijne kneepjes willen leren om zo de allerbeste te worden. Ik zou ook extra inzetten op schoolwerk. Ik vind mijn studierichting superinteressant en zou daarna verder willen doen om mijn horizon nog te verbreden. 

Waar voel jij je thuis? Wat is je lievelingsplek?

Overal waar de mensen mij graag zien. Bij mijn mama thuis, bij mijn vriend, op mijn kot. Daar toekomen en gewoon eens in de gang roepen om te kijken wie er is. Die deuren die dan open gaan… Zalig! Door een aantal toevalligheden zitten we precies met een Poperingse kern samen in Brugge. 

Voor wie zou je meteen alles laten vallen om te helpen?

Voor heel veel mensen. Behalve mijn vriend en mijn gezin, mogen heel wat vrienden ook dag en nacht bellen. Omdat ik weet dat het omgekeerd ook zo zou zijn. Alles wat je voor iemand anders doet, krijg je sowieso ooit wel in return. 

Stel dat al je herinneringen gewist zouden worden, op één na. Welke zou je dan kiezen?

Dat vind ik een héél moeilijke vraag. Ik zou willen blijven onthouden hoe graag ik Tristan zie. We zijn 5 jaar samen. Hij is mijn eerste en hopelijk ook mijn laatste liefje. Maar een andere heel chique herinnering heb ik aan een baseballtornooi in Nederland. Ik maakte er met een ferme slag het winnende punt. De vreugde en geluk die je dan voelt… Als ik dat filmpje nu herbekijk, heb ik nog iedere keer kippenvel. Dat is machtig. 

Wie is jouw persoonlijke held?

Dat zal toch wel mijn mama zijn. Je kan wel opkijken naar personen die veel bereikt hebben, maar die hadden ook allemaal mensen rondom hen die hen daartoe gedreven hebben en hen kansen gaven. Alles wat ik tot nu kon doen, alles wat ik al kon bereiken, kon ik alleen maar door één iemand die me altijd steunde. Mijn mama. Alle kansen om te studeren, om te sporten… kreeg ik van haar. Dat betekent toch veel meer dan een Justin Bieber die er gewoon goed uit ziet en mooie liedjes maakt? 

Wat is jouw idee van geluk?

Alles op een rijtje hebben: genoeg geld hebben en samen kunnen leven met de mensen die je graag ziet. Als er dan nog wat geld over is voor een leuk extraatje… Ik zou ook graag in Poperinge blijven wonen. Mijn kinderen stuur ik naar dezelfde school als ikzelf, daarna naar de KSA en de baseball. Dat ideaalbeeld maakt mij gelukkig. 

Wat is jouw favoriete motto?

E bitje met de kji. Ik zeg dat vaak. Stapje voor stapje. Ik probeer dat door te drijven. Ik leef dag per dag. Ik droom natuurlijk groots, maar besef dat ik dan overdrijf of veel te wild wil gaan. Dan moet ik aan mezelf echt zeggen dat het niet in één keer kan gaan. Dat heb ik wel geleerd ondertussen.


Snelle vragen aan Josephine